تحقیق در مورد سلاحهای گشتار جمعی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 18 صفحه

قسمتی از متن .doc :

جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی

جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی همیشه یکی از اولویت های اساسی سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا بوده است. از زمانی که جان کندی رئیس جمهور سابق آمریکا نسبت به مخاطرات افزایش قدرت های هسته ای در دنیا هشدار داد تا به امروز دولتمردان ایالات متحده اقدامات مختلفی را برای جلوگیری از تکثیر سلاح های مزبور انجام داده اند.

در زمینه جلوگیری از تولید و تکثیر سلاحهای کشتار جمعی از منظر دکترین بوش دولت ایالات متحده باید پیش از آن که دولتهای سرکش بتوانند این کشور را تهدید به استفاده از سلاحهای کشتار جمعی کنند یا عملاً از این سلاحها بر ضد آمکریکا استفاده کنند آنها را متوقف سازد. در پاسخ به این تهدیدات دولت آمریکا باید با حداکثر استفاده ممکن را از اتحادهایش با سایر کشورها بنماید. همچنین دولت آمریکا باید حداکثر بهره را از دوستی های تازه که با رقبای سابق خود به وجود آورده است ببرد. راههای تازه استفاده از نیروهای مسلح کشور،

1-سابقه فعالیتهای هسته ای ایران

سابقه فعالیت های هسته ای ایران به دوران پیش از انقلاب باز می گردد. در اوایل دهه 1970، ایران با این استدلال که بالاخره زمانی منابع نفتی کشور تمام خواهد شد برنامه تنوع منابع انرژی را در دستور کار خود قرار داد. در این راستا انرژی اتمی اولویت بسیار مهمی تلقی می شد. افزایش عواید نفتی در اوایل دهه 70 و درنتیجه افزایش امکان اجرای برنامه مزبور فیزیکی از دلایل این امر بود. در آغاز ایران تصمیم گرفت که حدود 23 راکتور اتمی را احداث کند. بدین ترتیب، برای عملی شدن این برنامه سازمان انرژی اتمی ایران تأسیس شد.

اما به دلیل نوپا بودن مطالعات و فعالیت های هسته ای در ایران، این کشور به ناچار از جنبه های مختلف مانند نظریات کارشناسی و حتی کارشناسان فنی، سوخت هسته ای و دیگر قطعات و لوازم مورد نیاز به خارجیان وابسته بود، بنابراین به کشورهای غربی شامل آلمان غربی. فرانسه و آمریکا روی آورد و قراردادهای متعددی را با آنها امضاء کرد. ازجمله در سال 1974 قراردادی بین سازمان انرژی اتمی ایران و کرافت و رک یونیون آلمان مبنی بر احداث دو نیروگاه اتمی در بوشهر به امضاء رسید و به دنبال آن، دولت های وقت ایران و آلمان گسترش همکاری اتمی صلح آمیز را در دسترو کار خود قرار دادند. همچنین در سال 1974 ایران 10 درصد از سهام کنسرسیوم اورودیف را خریداری کرد. این کنسرسیوم برای غنی سازی اورانیوم تشکیل شده بود. در همین سال فرانسه در تأمین یک مرکز تحقیقات هسته ای در اصفهان با ایران همکاری کرد و در سال 12976 نیز ایران در باره احداث راکتور هسته ای دیگری در اهواز با فرتنسه به توافق رسید.

در این راستا، همکاری ایران و آمریکا حتی به سالهای پیش از دهه 1970 برمی گردد. بر اساس برنامه اتم برای صلح آمریکا، دو کشور ایران و ایالات متحده به توافق هایی در زمینه همکاری هسته ای صلح آمیز دست یافتند. بسیاری از صنایع هسته ای کشور صورت می گیرد. اما از دید غرب به ویژه آمریکا به عنوان فراهم نمودن زمینه ای مساعد برای اجرای یک پروژه مخفبانه کسب سلاحهای هسته ای تلقی می شود.

2-اتهام علیه ایران

از زمانی که جمهوری اسلامی ایران اجرای برنامه هسته ای صلح آمیز را به طور فعال از سر گرفت، کشورهای مختلف اتهامات متعددی را علیه ایران مطرح کرده اند. ازجمله سازمان سیا گزارش های متعددی را ارائه کرده است. سازمان اطلاعاتی آمریکا برای منصرف کردن شرکای هسته ای ایران از یک طرف و ایجاد تردید در آژانس بین المللی انرژی اتمی که در قالب همکاری های فنی، کمک های مالی و فنی در اختیار ایران قرار می دهد اطلاعات مغرضانه و در بسیاری موارد دروغهای تبلیغاتی را به آنها ارائه می دهد. در آخرین گزارش سازمان سیا در باره وضعیت هسته ای ایران چنین آمده است. «ایران به شدت برنامه سلاحهای کشتار جمعی و وسایل پرتاب آنها و نیز سلاحهای پیشرفته را دنبال می کند و بدین منظور مواد اولیه، تجهیزات و دانش فنی ایجاد سیستم های تسلیحاتی کامل است. در حال حاضر این کشور برای تحقق هدف مزبور تلاشهای خود را بر روسیه، چین، کره شمالی و اروپا متمرکز کرده است».

ازجملع پایه های دیگر اتهام به تلاش ایران برای دستیابی به سلاحهای هسته ای، سیاستهای منطقه ای این کشور از دیدگاه آمریکا است. در واقع از نظر آمریکاییها، مخالفت ایران با حضور آمریکا در منطقه و روند صلح اعراب – اسرائیل به عنوان سیاست کسب سلطه منطقه ای تلقی می شود نظر ساده ای که طبق آن، سلاح هسته ای ابزار خوبی برای تأمین رهبری و سلطه بر منطقه خواهد بود.